مسجد جامع اردستان قلب تپنده شهر و منعکس کننده شرایط اجتماعی شهر بوده است. نکته درخور توجه در این مسجد، ارتباط بسیار قوی میان فضا و طبیعت است. در سمتی از مسجد باغها و در سمت دیگر آن، بافت شهری قرار گرفته است.
مسجد جامع اردستان به عنوان یکی از بهترین نمونه های معماری مسجد ایرانی برجای مانده از دورۀ سلجوقی است. این بنا، بر روی عناصر قدیمی تر قرار گرفته، و در زمانهای بعد اصلاح و تعدیل شده است.
مسجد اولیه میان اواخر سدۀ ۲ ق و حداکثر نیمۀ اول سدۀ ۴ق در روی محدودۀ بناهایی احتمالاً ساسانی ساخته شده است. و در یک سلسله اقدامات بعدی از ۵۵۳ تا ۵۵۵ ق، تزئینات فعلی را به مسجد میافزایند و به آن شکل چهار ایوانی میدهند.
این مسجد قبلاً آتشکده یا معبد بوده است و هلاکوی مغول در قرن ۷ هـ . ق به قتل و غارت ساکنان شهر پرداخت و آن را به صورت نیمه ویران درآورد و باید گفت مسجد اولیه با فرم شبستانی، دارای صحن مرکزی (میانسرا)، شبستان های ستوندار در ۴ سمت حیاط، دیوار خشتی محصور کننده و سر در بوده است.
تاریخچه ساخت مسجد جامع اردستان را میتوان به سه دوره تقسیم کرد
بنا دارای دو تاریخ احداث است؛ یکی ۵۵۳ هجری قمری که در انتهای کتیبة بزرگ شبستان گنبدی آمده و دیگری ۵۵۵ هجری قمری که در ایوان جنوبی شبستان ثبت شدهاست و به ظاهر چنین مینماید که شبستان و ایوان همزمان ساخته شدهاند، حال آن که چنین نیست. واقعیّت این است که حدود سال ۵۵۳ هجری قمری، هنگامی که مسجد اوّلیّه را به صورت مسجدی چهار ایوانه درآوردند و شبستان گنبدی را تبدیل به نمازخانة مسجد کردند، این شبستان را با کاشیهایی نظیر کاشیهای بناهای جدید پوشاندند.
موقعیت جغرافیائی: از جنوب به آب انبار‚ از مغرب به معبر باغ، از شمال به معبر باغ و از غرب به حمام عمومی و کاروانسرا
مسجد جامع اردستان به سبک مسجد جامع اصفهان (شیوه رازی) بنا شده واکنون مسجدی چهارایوانی است. این مسجد ورودیهای متعددی دارد. ورودی اصلی که دالان طویلی است‚ در گوشة جنوب غربی مسجد قراردارد که ازیک سو به محلة فهره‚ واز سوی دیگر به دشت محال راه دارد. نمای این ورودی از یک قوس ‚ دو طاق نمای محرابی شکل ‚دولچکی ‚دونیم ستون آجری ‚دو قاب تزیینی ودو سکوی آجری تشکیل شدهاست.
در قسمت شمالی مسجددوورودی قرارگرفته ‚یکی به مدرسة علمیه متصل است و دیگری به فاصلة اندکی‚ گذر شمالی را به داخل مسجد مرتبط میکند. این ورودیهای متعدد عامل ارتباط فضاهای اطراف با مسجدند.
مسجد جامع اردستان از ۴ ایوان یا صفه تشکیل شده که بشرح زیر است:
صفه صاحب الزمان
صفه جنوبی که شامل ایوان وگنبد خانه میباشد به صفه صاحب الزمان مشهور بوده واز قدیمیترین قسمتهای مسجد میباشد گنبد این صفه روی ساختمان مربعی شکلی که توسط گوشوارهها به ۸ ضلعی و۱۶ ضلعی تبدیل شدهاست وزمینه دایره شکلی را که گنبد برروی آن سوار شده مهیا گردیده ‚ وضع طاق بندی وآجر کاری زیر گنبد از شاهکارهای هنری وفوق العاده مهم دوران سلجوقی ومتعلق به اواخر قرن پنجم ه. ق میباشد. در گنبد خانه مسجد کتیبههای زیبا به خط ثلث در طاقهای قوسی واطراف شبستان به چشم میخورد که در نگاه اول استنباط میگردد که فرد خیری به نام محمود اصفهانی معروف به غازی در سال ۵۵۱ ه. ق آن را تعمیر نمودهاست
این ایوان که به صفحه صفا معروف است در دوران پادشاهی شاه طهماسب صفوی وبه سعی و کوشش و توسط معمار استاد حیدر علی بن ذوالفقار اردستانی از معماران زبردست قرن دهم هجری تکمیل گردیدهاست.
این ایوان به صفه امام حسین ویا صفه امیر جمله معروف میباشد که در قرن یازدهم ه. ق به اهتمام میر محمد سعید ملقب به امیر جمله المک ارسادات عظام حسینی اردستان احداث شده وموقوفهای بر آن مقرر داشته وبرروی دری که یک لنگه از آن موجود است این شعر زیبا حک شدهاست:
ساخت رکن این مسجد به صفا جمله الملک آن سعید لقا
این ایوان به صفه امام حسن مجتبی و یا حکیم الملک معروف است در این صفه کتیبهای به خط نستعلیق وجود دارد که قسمتهائی از آن خراب شده‚ در سقف این ایوان نقاشیها وآیات قرآنی به طرز زیبائی نقش بسته ودر بالای آن منارهای قرار دارد. ومیتوان از ساکنین محترم آن اهالی آقای طالبی را نام برد که نقش اساسی در تعمیرات و حفظ این منبع ارزشمند ایرانی دارند.
با توجه به بررسی های انجام شده روی تغییرات مسجد جامع در دوره های مختلف، می توان نحوه گسترش بنا را این چنین بیان کرد:
۱. مسجد جامع اردستان درابتدا به صورت شبستانی ستون دار در یک طبقه و با پلانی نامنظم ساخته شد.
2- اولین گسترش افقی و عمودی مسجد جامع اردستان با ساخت گنبدخانه در جبهه جنوبی رخ داده است
3- پس از آن با ساخت ایوان جنوبی، ارتفاع این قسمت از سایر قسمتها بلندتر شد همچنین در این مرحله با ساخت بناهای مجاور گنبدخانه ، باز گسترش پلان در جهت قبله صورت گرفته است.
۴- سپس با ساخت ایوان شمالی، این جبهه نیز دارای افزایش ارتفاع شد ولیکن، پلان مسجد گسترشی خارج از محدوده مسجد اولیه نداشت .
۵-در مرحله بعد، در جهت شرقی مسجد، پلان و ارتفاع هر دو گسترش یافتند.
۶-در آخرین مرحله گسترش، جبهه غربی مسجد جامع اردستان در پلان، در همان محدوده مسجد قدیمی باقی ماند و با ساخت ایوان، تنها ازلحاظ ارتفاع افزایش یافت.
براساس حفاری های انجام گرفته، کهن ترین عنصر معماری در بقایای مسجد جامع اردستان ، قسمت هایی از دیوار خشتی است که احتمالاً متعلق به بنایی از اواخر دوره ساسانی یا اوایل معماری اسلامی است. بررسی های صورت گرفته روی روند ساخت مسجد و گذر از نقشه آل بویه به نقشه دوران سلجوقی و پس از آن ، نشان از این دارد که معماران سلجوقی خود را ملزم به رعایت قوانینی نانوشته می دانسته اند.
بدین صورت که در گسترش مسجد جامع اردستان از همان محور و محدوده جرزهای آل بویه استفاده کرده و با این کار، از به هم ریختن نماهای داخلی جلوگیری کرده اند.
همچنین با توجه به پیگردیهای مرحوم شیرازی و کشفیات ایشان درباره سه ایوان شمالی، شرقی و غربی می توان نتیجه گرفت؛ اگرچه این سه ایوان در یک زمان بنا نشده اند، هر سه مربوط به دوره صفوی هستند و ساختار اصلی بنای آنها در ابتدا کوشکی بوده است.
مسجد جامع اردستان با شمارۀ ۲۸۴ در ردیف آثار ملی به ثبت رسیده استو از سالهای آغاز دهۀ ۱۳۴۰ش تاکنون زیر پوشش انجمن آثار ملی، سازمان ملی حفاظت آثار باستانی و سازمان میراث فرهنگی کشور پیوسته موردبررسی و مرمت قرار گرفته است.
منابع: